Urodzony 28 sierpnia 1875 roku w Suchym Lesie w parafii Pęcice. Ksiądz Woźniak pochodził z rodziny wiejskiej. Od najmłodszych lat był bardzo pobożny, dlatego w wieku zaledwie 13 lat należał do Kółka Różańcowego. W 1902 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Warszawie, a w 1907 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Po uzyskaniu święceń pracował w rożnych parafiach m. in. Podwyższenia Krzyża w Łodzi, św. Antoniego w Warszawie.
Proboszczem został w trzecim roku kapłaństwa i objął swoją opieką małą parafię Wiśniew, która wówczas liczyła 510 katolików. Dzięki jego gorliwej pracy duszpasterskiej blisko 100 osób opuściło mariawityzm i przyjęło religię Kościoła Katolickiego. Następnym celem na jego drodze duszpasterskiej była Parafia Chojnata, do której został przeniesiony po roku pracy w Parafii Wiśniew. Rok 1920 przyniósł mu kolejne probostwo, tym razem w Parafii Kamionna. Kościół w Kamionnej był w tym czasie nieczynny ze względu na atak Moskali, którzy zniszczyli część kościoła. Msze święte przeprowadzane były w drewnianej kaplicy. Dzięki działalności Bł. M. Woźniaka kościół został w 1921 roku oddany do użytku. Rok 1923 przyniósł mu kolejne przeniesienie, tym razem do parafii Kutno, w której współpracował z 2 wikariuszami i 2 prefektami. W dokumentacji kościelnej wspominany jest jako „egzaminator synodalny, dziekan Kutna, Honorowy Szambelan Jego Świątobliwości”. Okres okupacji niemieckiej nie przerwał jego pracy duszpasterskiej. Pomimo ostrzeżeń nie porzucił swojej parafii. Wkrótce, bo już w październiku 1941 roku, został osadzony w obozie przejściowym w Lądzie. Następnie został przeniesiony do obozu koncentracyjnym w Dachau, gdzie zmarł 16 maja 1942 roku podczas tortur.
Był nieocenionym duszpasterzem, prawdziwym przewodnikiem, pełnym życzliwości opiekunem potrzebujących, dzieci i młodzieży, a także gorliwym chrześcijaninem. Całe swoje życie przeżył skromnie, jak prawdziwy chrześcijanin, dzieląc się wszystkim, co miał, poświęcając się bez reszty swojemu powołaniu. Błogosławiony ksiądz Michał Woźniak rozpowszechniał modlitwę różańcową, wierność Ewangelii i miłość Do Boga i kościoła. Po śmierci został beatyfikowany przez św. Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 r. jako jeden z 108 polskich męczenników II wojny światowej.