Generał Władysław Anders urodzony 11 sierpnia 1892 w Błoniu. Był wybitnym polskim generałem i politykiem w okresie II wojny światowej. W latach 1917-1918 walczył w I Korpusie Polskim w Rosji, a następnie w Wojsku Polskim. Należał do komisji Korporacji Akademickiej Arkana. Ponadto uczestnik licznych kampanii m.in. w latach 1918-1919 Powstania Wielkopolskiego, wojny polsko-bolszewickiej w latach 1919-1921 i w 1944 roku słynnej bitwy pod Monte Cassino. W 1923 roku ukończył szkołę wojenną w Paryżu a w maju 1926 został szefem sztabu wojsk rządowych pod dowództwem gen. J. Malczewskiego.
W latach 1928-1937 dowódca Wołyńskiej Brygady Kawalerii, a następnie do roku 1939 Nowogródzkiej. Nowogródzka Brygada Kawalerii pod dowództwem Gen. Władysława Andersa wraz z armią Modlin pod dowództwem E. Przedrzymirskiego-Krukowicza walczyła w obronie Polski w 1939 roku. Rok 1939 był dla Generała Andersa ciężki, gdyż trafił on do niewoli radzieckiej i był więziony przez Ludowy Komisariat Spraw Wewnętrznych ZSRR (NKWD) we Lwowie a następnie w Moskwie.
Po podpisaniu przez Polskę układu polsko-radzieckiego został wypuszczony 30 lipca 1941 roku. W Kolejnych latach dowodził Armią Polską w ZSRR (1943-1946), od 1942 do 1943 Armią Polską na Wschodzie, w latrach 1943-1946 Polskimi Siłami Zbrojnymi na Zachodzie. Od 4 do 11 lutego 1945 roku uczestnik Konferencji Jałtańskiej, której postanowienia ostro skrytykował. Generał wystąpił przeciwko postanowieniom konferencji, która zakładała, że Polska od tej pory będzie się znajdować pod zwierzchnictwem Związku Radzieckiego oraz utraci na jej rzecz Kresy Wschodnie.
W Warszawie miał powstać tymczasowy Rząd Jedności Narodowej. W 1945 roku z powodu niewoli gen. T. Komorowskiego pełnił funkcję Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych , a po złożeniu urzędu objął dowództwo nad II Korpusem Polskim. Generał Władysław Anders został 21 września 1946 roku pozbawiony obywatelstwa przez Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej. W latach 1946-1954 był Naczelnym Wodzem i Głównym Inspektorem Sił Zbrojnych. W 1966 roku- współorganizatorem Zjazdu Polski Walczącej połączonego z obchodami Millennium Chrztu Polski. Był także autorem takich prac jak: pamiętniki „Bez ostatniego rozdziału”, „Wspomnienia z lat 1939-1946”. Zmarł 12 maja 1970 roku w Londynie i został pochowany obok swoich żołnierzy na cmentarzu wojennym na Monte Cassino. Pośmiertnie,po upadku komunistycznego rządu, przywrócono mu polskie obywatelstwo.
Generał został uhonorowany wieloma odznaczeniami, takimi jak:
• Krzyż Komandorski Orderu Wojennego Virtuti Militari,
• Krzyż Kawalerski Orderu Wojennego Virtuti Militari,
• Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari,
• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
• 4-krotnie Krzyż Walecznych,
• 4-krotnie Złoty Krzyż Zasługi,
• Krzyż Niepodległości,
• Order Łaźni- Legion of Merit,
• Order Orła Białego.